Zo ver en toch zo dichtbij, of volgens de ProMotor Achterlijk mooi! Wel tegen ons principe alles vooraf geboekt en dat bleek nodig ook, de weinige hotels en B&B’s zitten zo maar vol.
- Reisduur : 8 dagen
- Vertrek: 3 juni 2016
- Aankomst 10 juni 2016
- Afstand: 3000 km (ter plaatse)
- Aantal Personen : 6
- Reisorganisatie: Geen
Op 3 juni vertrekt de boot van IJmuiden naar Newcastle. Dit is niet de eerste keer dat we deze pont nemen, maar het blijft een leuke ervaring. We hebben een tweetal buitenhutten gereserveerd om uitgerust aan de overkant van de plas aan te komen. Na de nodige versnaperingen en een goede maaltijd blijkt de horizon toch behoorlijk te bewegen. De één slaapt daar beter op dan de ander en dat is te zien bij het ontbijt.
Dag 2
Samen met een hele colonne motorrijders gaan we door de douane.
Gelukkig is het redelijk weer. We kiezen ervoor om via de m74 riching Glasgow zo snel mogelijk richting Schotland te gaan om onze tijd in het mooie gebied door te brengen. Via de M8 rijden we richting Loch Lommond waar al snel duidelijk wordt dat dit een mooie route is. Loch Lommond is het grootste meer van Schotland en bevindt zich in natuurgebied de Trossachs. Als we daar even stoppen om bij het meer te kijken, wemelt het van de mensen. Het lijkt wel of de hele buurt is uitgelopen om van het mooie weer te genieten. Mensen gaan op het gras barbecueën en zwemmen in het water. Je kunt er ook een rondvaart maken, jetski’s huren of zelfs een rondvlucht maken met een watervliegtuigje. Wij drinken gewoon een watertje en rijden verder langs het water op weg naar de eindbestemming voor die dag en genieten van het uitzicht. Bij Crianlarich slaan we linksaf richting Inverlochy op de A85 en daarna rijden we zuidwestelijk over de A819 om vervolgens bij onze slaapplek in Inveraray aan te komen.
We slapen in een Hostel. Dat is budgettair verantwoord, maar minder luxe. Daarom besluiten we maar lekker chic uit eten te gaan, na bijna 400 kilometer hebbe we dat ook best verdiend. We maken onze bedden op en kruipen lekker onder de wol. Helaas laten de muggen ons die nacht niet met rust, één van ons blijkt daar erg veel last van te hebben en krijgt een allergische reactie. Na een eenvoudig maar voedzaam ontbijt vervolgen wij ons richting Skye, wel met flinke jeuk..
Dag 3
Ook vandaag weer volop zon. geen idee waar die verhalen over regen vandaan komen, het lijkt wel Zuid Frankrijk! Via de A819 en de A85 rijden we naar Inverlochy en daar slaan we linksaf naar de B8074. In Schotland zijn de wegen met 4 letters het leukst, meestal net niet offroad, maar je komt op de mooiste plekken. Nu ook weer, we rijden langs een riviertje, de River Orchy, dat klinkt niet alleen goed, maar is ook erg mooi. Het schiet natuurlijk niet op, maar mooie paden kosten nu eenmaal tijd.
Verder via de A82 rijden we door [Glencoe][1], het land waar James Bond’s historie leeft. het landschap is in ieder geval dramatisch mooi. We bezoeken het bezoekerscentrum en drinken een bak koffie bij een piste, want ’s winters kan hier goed worden geskied. Omdat we willen genieten van mooie paden en van het mooie weer (het is inmiddels 20 graden!), nemen we de ‘Long way round’ Loch Leven. Dit weggetje meandert heerlijk langs de trog op een leuke manier. De A82 voert ons verder naar Fort William, waar we even wat eten en inkopen doen voor het thuisfront.
Langs Loch Lochie, Loch Garry, Loch Loyne en Loch Clunie komen we steeds dichterbij Skye, maar daar is onze eindbestemming niet. De 87 leidt ons naar een frisse zeewind die Loch Duich met zich meebrengt, we zijn bijna bij ons Hotel. Het uitzicht is over Loch Alsh, onvoorstelbaar mooi, het kasteel is ooit onderdeel geweest van een James Bond film. Het is inmiddels bijna 18:00 maar na overleg gaan er een aantal toch nog even de Applecross Pass rijden. Op en neer naar schatting zo’n 80 kilometer. Na de verhalen gehoord te hebben moeten we er gewoon even kijken.
De beelden spreken voor zich. Aan het water vinden we een eettentje en dat lijkt op het paradijs. Wat is het mooi hier! Eén van ons kont erachter dat zijn telefoon nog ergens op de pas moet liggen en rijdt terug. Gelukkig komt hij snel mee-eten met telefoon. Voldaan keren we via de pas terug naar het hotel en sluiten ons aan in de pub bij onze motormaat.
Dag 4
Het ontbijt smaakt goed. De eigenaren hebben de hut te koop staan vertellen ze omdat ze meer van de wereld willen zien met een camper. Het uitzicht zal ze niet verveeld hebben, dat is hier echt goddelijk. We gaan op deze opnieuw zonnige dag een rondje Skye doen om vervolgens de Ferry naar North Uilst te nemen. We zijn al eerder op Skye geweest, maar dat was al weer een tijdje geleden. Tijdens een pitstop horen we dat er een weg afgesloten zou zijn en dat we niet verder kunnen rijden.
Eerst zien, dan geloven dus we rijden verder. Eerst over de brug naar Skye, richting Broadford en dan de A863 naar Dunvegan, waar we erachter komen dat we al eerder dik voor een bezoek van dit kasteel hebben betaald en dat het tegen viel. Dan maar op zoek naar een eettent voor een bak koffie. Via de A850 rijden we richting Portree, een mooi kleurrijk stadje, waarna we in noordelijke richting een pittstop maken om een heerlijke pastry te eten. Het Noorden is minder druk, maar erg mooi, we ronden het Noordelijkste punt en rijden richting de haven. Het wachten kan beginnen, want de Ferry is te laat. Wachten is lastig en er is genoeg te zien. Met z’n tweeën rijden we nog even een weggetje in omdat we nieuwsgierig zijn. We hebben er geen spijt van, want het uitzicht is wederom onbeschrijfelijk.
Terug van deze actie wachten we nog even op de ferry en gaan aan boord naar North Ulst. Het is erg laat als we aankomen maar we hebben gelukkig gereserveerd bij Sealview. Een B&B met uitzicht over.. >jawel, een baai met zeehonden. Weer een geweldige plek!
We hebben gelukkig aan boord gegeten, maar er is geen kroeg. Dus rijden we even naar de avondwinkel, gewoon omdat het kan:
Na een mooie wandeling en een biertje slapen we heerlijk. Morgen alweer naar het Noordelijkste punt, wat zal die dag ons brengen?
Dag 5
In ieder geval ontbijt met mooi weer! De eigenaar vraagt hoe laat onze ferry gaat en of we al op internet gekeken hebben of hij wel gaat. Ehhh, nee, we hebben toch geboekt? Het schijnt erg afhankelijk te zijn van de getijden, dus de afvaart wil wel eens vroeger zijn. In dit geval is dat ook zo. Pfff, dankzij deze aardige weten we dat.
We maken nog een mooi ritje over Nort Ulst en rijden dan een uur vroeger naar de Ferry. Na een mooie tocht komen we aan op Harris, het zuidelijke deel van de Buiten Hebriden. We hebben besloten om langs de oostkust te rijden, omdat de weggetjes daar kleiner zijn. Om wat cultuur te snuiven stoppen we even om een oud kerkje te bezoeken. Daarna rijden we door een buitenaards landschap vol met ruige stenen en meertjes. De weg slingert zo erg dat je het idee hebt dat er een sliert spagetti over de kaart is gegooid om deze weg aan te leggen. Daarbij is het hoogteverschil ook nog eens best hoog. Ook deze route is niet uit te leggen, maar je moet het gewoon zien. Lang leve de GoPro.
Tarbert is een klein plaatsje in Lewis and Harris waar we lunchen. Het eten is hier over het algemeen goed en betaalbaar, iets wat we niet hadden verwacht. De mensen zijn erg aardig en vragen altijd even waar je vandaan komt. Na de lunch rijden we noordelijker over de B897 en de A857. Voor het eerst deze vakantie voelen we een spatje. De wegen zijn hier weer breed genoeg o even vaart te maken, want nat worden willen we liever niet.
Mission accomplished! Driving into the Butt of Lewis…
In Stornoway halen we wat souvernirs en nemen we wat mee voor ’s avonds, want het is wel een uithoek waar de winkels niet voor het oprapen liggen. Hier komen we morgen weer terug, maar we gaan eerst op zoek naar onze B&B bij The Butt of Lewis (en ja, dat heet echt zo!). Het landschap is hier nog ruiger en is erg ruim. De huizen zijn hier meer functioneel dan dat ze mooi zijn. Ingechecked en wel rijden we natuurlijk nog even naar het noordelijkste punt bij de vuurtoren waar de nodige foto’s genomen worden.
De Sigaren worden aangestoken omdat we op het noordelijkste punt zijn, we zijn wel van de tradities natuurlijk.
Het B&B stelt niet teleur. Er wordt uitgebreid gekookt voor ons en er wordt veel gelachen. De eigenaren zijn erg aardig, maar zijn ook erg moe en gaan vroeg slapen. Hopelijk hadden ze geen last van een stel Nederlanders op motorvakantie…
Dag 6
We komen wat moeilijk op gang. Het ontbijt is weer goed verzorgd gelukkig, maar de zon lacht ons vanmorgen eens een keertje niet tegemoet. Met wat regen moeten we vertrekken helaas. Na een aantal van ons een T-shirt hebben besteld, gaan we even wat site-seeing doen. We zijn er nu toch en de ferry gaat pas vanmiddag. Twee jaar geleden hebben we Stonehendge bezocht. Dat was indrukwekkend, maar ons een beetje te druk. Je moet het gezien hebben, maar er zijn in Engeland en Schotland tal van plekken die vergelijkbaar zijn, ook hier op Lewis and Harris. Hier heten ze [Calanais Standing Stones][2]. De route erheen is aardig, maar de site is erg indrukwekkend.
We rijden verder over de A858 richting Stornoway maar nemen de Pentland road, een geinig binnendoorweggetje van 1 track breed dat heel mooi door het heuvellandschap loopt. Daar komen we aan bij de Ferry en checken in. Weer wachten, maar we gaan eerst even wat koffie drinken. Haastig moeten we het opdrinken anders komen we te laat. Dit is en vrij grote Ferry die ons naar Ullapool brengt. We komen daar om 16:45 aan en moeten dan nog een kleine 100 kilometer afleggen naar ons hotel. We hebben aan boord al een vette burger naar binnen gewerkt, dus kom maar op met die kilometers. De A835 is één van de mooiste wegen van de regio. Het rijdt goed door en het glooit langs een schitterend landschap. Het is wederom geen straf om hier te rijden. Om half acht komen we aan in ons hotel in Inverness, wetende dat er nog maar 1 dag rest…
Dag 7
De laatste dag voordat we richting de haven moeten. Na het ontbijt rijden we richting een ander mooi natuurgebied, Cairngorms National Park. Een erg uitgestekt gebied, waar je echt moet reserveren als je er wilt overnachten.
Het is zeker de moeite waard om hier wat langer te blijven, maar helaas hebben we geen tijd. Om te voorkomen dat we de snelweg moeten pakken rijden we lekker door en genieten van dit fantastische gebied. We hebben weer mooi weer en het uitzicht is voortreffelijk! De A939 en de A93 blijken samen één van de mooiste wegen van de vakantie en staan zeker in onze top tien van mooiste wegen allertijden. Dit is Schotland op zijn best! We rijden door richting onze eindbestemming van vandaag: Edinburgh. In deze stad zijn we al eerder geweest, maar een tweede bezoek is geen straf. In het hotel is het goed vertoeven, maar het parkeren van de motoren blijkt een uitdaging. De politie is er als de kippen bij als we de motoren op de stoep willen zitten. Gelukkig mogen we de motor een paar huizen verderop gewoon in de tuin parkeren, erg aardig van deze mensen. In de stad lopen we nog wat rond en nemen nog een paar biertjes ter afsluiting van de vakantie. De Haggis maakt de trip compleet.
Dag 8
Na een full Scottish breakfast (nummer 8), vertrekken we richting het zuiden. Onderweg stoppen we nog even en na Perth pakken we nog een mooie route door Northumberland National Park. Aan het Keilder Water lunchen we en rijden door naar Newcastle. Tot op de laatste kilometers was deze vakantie een topvakantie. We zijn het er allemaal over eens, dit was de mooiste!