Schotland

In verhouding erg dichtbij, maar wat lijkt het ver weg. Schitterende landschappen en uitgestrekte vlaktes. Deze vakantie in 2009 zal ik nooit vergeten.

• Reisduur : 7 dagen_
  
• Vertrek: 10 juli 2009
• Aankomst  17 juli 2009
  
• Afstand: ~2200. km
• Hoogste punt: ~600m
• Aantal Personen : 6
  
• Reisorganisatie: Geen

Voor het eerst gaan we met een grotere groep mannen op pad, normaal gingen we altijd samen, maar dit maal is een bont gezelschap van 22-41 jaar mee. We hebben er zin in! Alleen de bootreis hebben we geboekt en verder zien we wel. Wel zijn er een paar hoogtepunten die we graag willen zien zoals de Isle of Skye.

Voor het eerst gaan we met een grotere groep mannen op pad, normaal gingen we altijd samen, maar dit maal is een bont gezelschap van 22-41 jaar mee. We hebben er zin in! Alleen de bootreis hebben we geboekt en verder zien we wel. Wel zijn er een paar hoogtepunten die we graag willen zien zoals de Isle of Skye.

Dag 1

Vertrek vanaf onze woonplaats in Friesland.  Vandaag hebben we één doel en dat is de ferry van DFDS halen in IJmuiden. Moeilijker wordt het niet.  Om 19:00 vertrekt de boot en we moeten ons twee uur van tevoren aanmelden. Dus we hoeven niet al te vroeg te vertrekken en daarom doen we rustig aan. We lunchen nog even thuis en controleren de bagage alvorens we westwaarts trekken. Mijn broer ontmoet ons in IJmuiden. Eenmaal aan boord rijden we door een soort stalen parkeergarage met enorm veel parkeerplekken en moeten wij onze motoren aan de vloer vastsnoeren met sjorbanden. De koffers gaan eraf en we zoeken de hutten op. Dat blijkt nog een hele toer want er zijn ook enorm veel hutten.  We verwachten een mooie buitenhut, maar eenmaal aangekomen lijkt het alsof ze vier bedden in een badkamer hebben gehangen, want je hebt moeite om je tandenborstel te draaien. Gelukkig hebben we een bed om onze bagage op te leggen anders had het niet gepast.

We gaan zoals gewoonlijk op zoek naar de bar om daar een biertje te halen. De Heinekens zijn aan de prijs en smaken goed. We besluiten toch maar even rond te gaan kijken op dit schip en komen tot de conclusie dat het best groot is. We eten een hapje en daarna laten we ons vermaken in de foute entertainmentzaal. Een aantal van ons wagen een gokje in het casino en gaan uiteindelijk maar slapen. Na een goede nachtrust gaat de wekker rond een uur of zeven.

Dag 2

We scoren een ontbijtje, frissen os op en gaan benedendeks om ‘het grote Brittannie’  te gaan ontdekken! Nu het weer nog. Het is droog, maar dat kan ieder moment veranderen. Eenmaal ontdaan van de sjorbanden rijden we de boot af richting douane, dat wachten duurt best lang, maar we krijgen geen controle.

New Castle uitrijden blijkt een hele uitdaging, maar uiteindelijk lukt het en aan het rechts rijden ben ik snel gewend. Nu gaan we richting Glasgow via  Hawick en Selkirk. Het is geen bijzonder mooie route, maar je kunt wel snel wennen aan het verkeer. Onderweg drinken we nog even wat en later stoppen we voor een fikse hamburger.

Eenmaal aangekomen in Glasgow merken we dat het een hele moderne stad is, ondanks de oude taxi’s. Het zoeken naar een hotel gaat hier gemakkelijk. De eerste mogelijkheid is meteen raak, dankzij de lage koers zijn de hotels best betaalbaar.   We slapen in het park-in, maar mogen de motoren niet meenemen naar binnen, die moeten we, zoals de naam al aangeeft, stallen in de parkeergarage.  Vandaag slechts 286 km gereden, maar dat is niet te merken, we zijn allemaal een beetje moe en gaan na een douche op zoek naar een eettentje.

Daarna zoeken we een barretje op en gaan we slapen. Morgen gaan we het echte Schotland verkennen.

Dag 3

Het weer is bewolkt als we vertrekken uit het hotel, maar met een full Scottish breakfast achter de kiezen kunnen we er wel weer een poosje tegen. We rijden uit de parkeergarage richting het noorden van Glasgow. We tanken nog even en zoeken daarna de buitenwegen op.

Met een full Scottish breakfast achter de kiezen kunnen we er wel weer een poosje tegen.

Het word al gauw een beetje heuvelachtig en bij sommigen geeft dat de aanleiding om even lekker het gas open te trekken. De wegen lenen zich daar uitstekend voor, behalve dat er kattenogen op de weg aangebracht zijn ter grootte van een gemiddelde broodtrommel! Eén van ons rijdt met zijn voorwiel over zo’n apparaat en gaat daarna spontaan onderuit. Wat kuipschade, kapotte remhandel en een geschaafd pak is het gevolg.

Nog met de schrik in de benen rijden we voorzichtig verder. We drinken verderop even wat en zetten de route verder uit. The Isle of Skye  is het einddoel vandaag, we moeten haast maken want we zijn veel tijd verloren door de schuiver en de laatste pont vertrekt, eeh ja hoe laat eigenlijk?

We besluiten eerst nog wat te eten en rijden daarna weer rustig verder. We genieten van het uitzicht, want wat is het hier mooi! Het doet me het ene moment denken aan het ruige van Noorwegen en het andere moment weer aan Zuid-Frankrijk. Het maakt erg veel indruk.  Het is al laat en we vragen ons nog steeds af hoe laat die laatste pont nu gaat, anders moeten we een plekje vinden om te overnachten, maar het liefst halen we ons doen natuurlijk. We komen uiteindelijk om 17:58 aan bij de laatste pont van Mallag naar Armedale die om 18:00 afvaart! Het lijkt wel op een strakke planning, maar we hebben gewoon geluk. De regen barst nu ook los. Eenmaal aan boord halen we een bak koffie. Daar horen we een man keihard gvd-en, blijkt dat een Schot te zijn, die Nederlands en Friese letterkunde heeft gestudeerd in Leeuwarden. Hij kon nog aardig Nederlands en vertelde dat hij nog steeds vloekt in het Nederlands omdat dat zo lekker klinkt.

Een half uurtje later meren we aan op de Isle of Skye, waar we op zoek gaan naar een Hotel. Na drie kwartier vinden we een Hotel aan een baai. Geen mooi hotel, maar wel een schitterend uitzicht. Na een douche zoeken we een pinautomaat en eten we in het Hotel (Dunolllie), waar we bediend worden door Chinezen. Blijkt dat de werkloosheid zo hoog is, dat de lokale bevolking massaal wegtrekt. Hotels worden veel gerund door Chinezen. De bestelde vis smaakt goed, maar de bestelde Pizza’s zijn gemaakt van hard gesteente en niet weg te krijgen.

We halen nog een biertje bij de lokale pub en bepreken de 380 gereden kilometers en gaan dan vroeg slapen. Het was weer een bijzondere dag.

Dag 4

Na het hele ochtendritueel weer gehad te hebben, vertrekken we in onze regenpakken weer noordwaarts. Helaas is het weer niet betrouwbaar genoeg om zonder te vertrekken. Vandaag beginnen we met een rondje Skye. Al vanaf het begin is het landschap verbluffend mooi: heuvels, dalen en ruige kustlijnen wisselen elkaar af.

Helaas is het asfalt van mindere kwaliteit, iedere honderd meter hoor je wel een steentje van je voorligger ergens tegenaan spatten, vizier dicht dus!  Bij Sligachan zijn we rond en we trekken noordelijk richting We drinken een bak koffie en besluiten als doel Durness te gaan halen.

Inmiddels worden de wegen steeds smaller en het landschap ruiger. We komen ook steeds minder tegenliggers tegen, maar wat zijn hier veel schapen!  De eenzaamheid geeft je een gevoel van vrijheid en sommigen draaien het gas flink open, er is toch niemand in de buurt.  Het weer klaart wat op en de temperatuur stijgt. Achteraf gezien was dit absoluut de mooiste weg van de vakantie.

We stoppen in een pittoresk dorpje voor een patatje en wat drinken. Dit is het laatste grote plaatsje voor Durness, dus we tanken nog even en kopen een Schotland-sticker. Eigenlijk zocht ik een grote, net als op Ewan McGregor’s GS. Ik plak een kleine sticker op mijn kleine NTV, nu voel ik me ook een beetje een wereldreiziger.

Het is nog best een stuk naar het noordelijkste punt van onze reis. Er zijn nog wat probleempjes met de BMW, maar niet onoverkomelijk, we hebben een klein beetje oponthoud. Iedereen heeft het naar zijn zin op de smalle wegen waar de schapen gewoon op de weg lopen.

Hoe noordelijker we komen, hoe minder huizen we zien, wat een eenzaamheid! Rond half vijf komen we aan in Durness. Nu nog op zoek naar een hotel, maar we schrikken omdat het dorp zo klein is als een klein Fries dorp. Wel overal B&B’s maar geen hotels. We vragen wat rond en komen uiteindelijk terecht in een Hostel. We huren een kamer met stapelbedden en ploffen helemaal stuk neer met biertje. Wat een rit: precies 400 schitterende kilometers!

We eten wat schotse specialiteite  in een gezellig café en gaan naar de kust voor een wandeling. We treffen een hele hoge klif aan met een schitterend strand, op dit moment neem ik mej voor om hier nog eens terug te komen.

In het café nemen we nog een aantal biertjes en gaan slapen. ’s Morgens worden we wakker met een vreemde in onze kamer, die was ’s nachts binnen geslopen en gaan slapen, één van ons schrok zich rot en was meteen wakker!

We halen even een overheerlijk ontbijtje (full Scottisch Breakfast nr 4) en maken ons klaar voor de terugreis want we hebben het noordelijkste punt bereikt.

Dag 5

We vergeten te tanken en vertrekken naar het volgende dorp. We rijden langs smalle weggetjes langs de noordelijke kust, dit heeft ook wel wat van de Noorse zuidwestkust. Niet zo verwonderlijk, het ligt ongeveer op dezelfde breedtegraad. Ook hier is het uitgestorven, het duurt soms wel uren voordat je iemand tegenkomt.

We stoppen bij een tankstation, maar deze is al jaren niet meer in gebruik. We hebben ook geen reserve-tankje mee, voor een aantal wordt dat zwetend met een ijzeren hand rijden.Op de laatste druppel komen we aan bij een tankstation. We hebben het weer gered.

Vandaag merken we hoe snel het landschap kan veranderen in Schotland, het wisselt van ruige kusten tot mooie groene heuvellandschappen, het verveelt nooit. De wegen zijn goed maar niet al te breed, wat niet erg is want je komt er bijna geen verkeer tegen.

Inmiddels regent het weer en we hijsen ons in onze regenpakken. Om de regen wat te ontvluchten besluiten we in Inverness even wat cultuur te snuiven door het Inverness Castle te bezoeken. Daar komen we een aantal Amerikanen tegen die serieus denken dat we parachutisten zijn (regenpakken) en we uit de lucht zijn komen vallen! We vertellen dat we een groep motorrijders zijn die uit Nederland zijn komen rijden waarop ze nog verbaasder reageren. No Way! Vreemd volk, die Amerikanen.

die serieus denken dat we parachutisten zijn

Helaas komt de regen nog  met bakken uit de lucht en we rijden maar verder. Later klaart het gelukkig weer wat op. We besluiten als einddoel Pitlochry te nemen zodat we de dag erop Edinbourgh kunnen halen. Pitlochry blijkt nog een heel eind, vooral omdat we vaak de witte weggetjes op de kaart pakken.  Dit zijn erg leuke en smalle weggetjes. Soms moeten we door water rijden, maar meestal is het goed te doen. We stoppen nog even bij Loch Ness, om te zien of er nog grote vissen zijn, maar dat valt tegen

Aan het einde van de dag duurt het nog even voordat we op de bestemming zijn, sommigen zitten er behoorlijk doorheen. Eenmaal aangekomen in Pitlorchy moeten we wel even zoeken naar een betaalbaar hotel. We vinden er één met een mooie eigenaresse, de kamers zijn wat ouderwets en het geheel doet wat Oost-Europees aan, maar daar is de prijs ook naar.

In het centrum nemen we een lekkere plaatselijke specialiteit: Haggis. Gezien de ingrediënten lijkt het enorm smerig, maar het is niet voor niets het favoriete gerecht van de locals, het smaakt heerlijk! We zijn allemaal behoorlijk moe, dus we gaan vroeg slapen. Morgen naar Edinburgh.

Dag 6

Vandaag bereiden we ons voor op een relatief korte rit van 180 kilometer naar Edinburgh. Gisteren en eergisteren zaten we op 400 kilometer per dag, maar vandaag doen we dus rustig aan. Het weer zit mee en we maken een mooie rit langs Criefi en Dunvermine. Vroeg in de middag zoeken we een hotel en die vinden we meteen: Het Premier Inn. Mooie bedden, een veilige stalling voor de motor en een goed ontbijt halen ons over. Even opfrissen en we trekken het centrum in. Daar hangen we de toerist uit en pakken we de open dubbeldekker om mooieplaatjes te schieten en dat kan! Wat een mooie stad!

Later die avond pakken we een biertje en een Whiskey en eten we een goede Greenfield. We komen gek genoeg ook nog bekenden uit ons dorp tegen.. Wetend dat de reis bijna eindig is gaan we slapen…

Dag 7

We maken ons weer op voor de terugreis naar de boot. De regen komt met bakken uit de lucht en één van ons is zijn regenpak vergeten. Het leek zo goed te gaan, maar wat is het kkkkoud!. Eenmaal bij de boot aangekomen moeten we met alle motorrijders wachten. Gelukkig staan we droog. We verlangen wel naar een douche in de cabine als we ingechecked hebben.

Dag 8

Dit hoort er ook bij. Gewoon vanaf de boot naar huis rijden. We dineren met zijn allen nog even bij de Mac en gaan naar onze geliefden.

Schotland.. Ik kom zeker nog eens bij je langs!

routebestand